۱۳۹۲ بهمن ۲۳, چهارشنبه

پاسخ ۳ فعال کارگری محبوس به یاوه‌گویی‌های محسنی اژه‌ای



دشمنی علنی محسنی  اژه ای با کارگران


تنها چاره ما کارگران در مقابل تشدید بهره کشی و سرکوب جمهوری اسلامی، همبستگی و وحدت طبقاتی در اتحادیه و حزب سیاسی سراسری خودمان میباشد.
بدنبال گسترش فزاینده اعتصابات کارگری برای زندگی انسانی، امنیت شغلی، حق تشکل و تجمع و اعتراض از جمله کارگران چادرملو، کارگران قراردادی شرکت نفت آبادان، روغن نباتی قو و ایران خودرو تهران، نیشکر و فولاد اهواز، پلی اکریل اصفهان و تراکتور سازی و تبریزکف تبریز و غیره ...
اژه ای سخنگوی قوه قضائیه و دادستان کل کشور که درخدمت مولتی میلیادرهای دزد روحانی - نظامی است در ترس به خطر افتادن منافع غارتگران هزار میلیاردی ثروت های ملی، طبقه ۵۰ میلیونی کارگران ایران و مبارزین آنها را تهدید به بگیر و ببند ،خفقان و سرکوب شدیدتر کرد. کاری که گفته و ناگفته، حراست و بسیج کارخانجات، سربازان گمنام امام زمان به عنوان سگان درگاه طبقه سرمایه داری انجام میدهند.
حکوت جمهوری اسلامی به عنوان حافظ سرمایه داری و تامین ادامه بهره کشی این طبقه، با تصویب دستمزدهای یک پنجم خط فقر که به اعتراف خود مسئولان حکومت چهارصد و هشتاد هزار تومان به جای ۲ میلیون و سیصد و شصت و یک هزار تومان می باشد. سیستم برده وار، پیمانکاری و قراردادهای سفید امضا، برداشتن گمرکات مرزی و واردات کالاهای بنجل توسط مافیای ثروت و قدرت و نابودی کلیه عرصه های تولید و بیکار سازی میلیونی، خصوصی سازی یا خودمانی سازی کلیه عرصه های تولید و خدمات بهداشت و درمان، آموزش و پرورش، ورزش و تبدیل این عرصه ها به کیسه پول مولتی میلیاردرهای حکومتی و همچنین دزدی آشکار، اعتیاد و فساد علنی بالاترین مسئولین حکومتی و دوستان آقای اژه ای که موضوع آماری هر روزه مطبوعات خود حکومتیان میباشد، طبقه کارگر یا همه مزد بگیران یعنی معلمین، پرستاران، کارمندان و نظامیان ایران را به خاک سیاه نشانده است.
 کارنامه یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان با رتبه دهم معادن جهان تحت حاکمیت ننگین جمهوری اسلامی با ۸۰٪ مردم زیر خط فقر به قرار زیر است:
۷۴٪ صنایع ورشکسته، ۱۰ میلیون بیسواد، ۳۳٪ جمعیت بیکار جوان در شهر های بزرگ، یکی از فاسدترین کشورها با رتبه ۱۳۳ در میان ۱۷۰ کشور دنیا و همچنین یکی از دارندگان بیشترین آمار طلاق، تورم، گرانی، بی مسکنی، بیکاری، اعتیاد، تن فروشی، زندان، شکنجه و اعدام در دنیا می باشد.
در چنین شرایطی اژه ای که به عنوان یکی از مهره های ولایت مطلقه فقها در پاسداری از بهشت ۷۰ – ۸۰ سرمایه دار مولتی میلیاردی به بهای گرسنگی، فلاکت و کلیه فروشی پا برهنگان، در ترس از انقلاب ستم دیدگان برای آزادی و برابری و سرنگون کردن کاخ ظلم و تبعیض و نابرابری، با سیاست بکش تا زنده بمانی، شمشیر را از رو می بندد. با تبدیل کل کشور از جمله کارخانجات به پادگان های نظامی و دستگیری و زندان و تحمیل حبس های طویل المدت و اعدام مبارزین سیاسی تلاش می کند که جلوی اعتصابات و آگاهی و تشکل یابی صنفی - سیاسی کارگران به عنوان تنها ابزارتحقق خواسته های شان  را بگیرد.
اما تشکل ها و جنبش مبارزاتی کارگران با صد ها اعتصاب و اعتراض نشان داده است در مقابل تشدید بهره کشی و خفقان رژیم قهرمانانه مقاومت کرده و تلاش می کند با ارتقا سطح آگاهی و تشکل خود به مقاومت مبارزاتی خود جنبه یکپارچه و همگانی بدهد.
چرا که بدون خلاصی از مبارزات خود به خودی و پراکنده، انفرادی و بی نقشه و برنامه در مقابل سرکوب سازمان یافته دولت سرمایه دار جمهوری اسلامی ره به جایی نخواهد برد و در صورت خیزش های همگانی و انقلاب، به آلت دست و زائده جناح های سرمایه داری تبدیل خواهد شد.
این حکم تاریخ است که به قول قطعنامه انترناسیونال اول کارگری چاره کارگران در برابر قدرت متحده طبقات دارا فقط و فقط تشکیل حزب سیاسی خود می باشد. بدون همبستگی طبقاتی در حزب سیاسی، رهایی کارگران و کل بشریت غیر ممکن است.
اما سوال اساسی این است که در شرایط تشدید و پراکندگی کنونی چگونه میتوان به وحدت طبقاتی و تشکیلات رهایی بخش دست یافت؟
طبقه ۵۰ میلیونی کارگران ایران فقط از طریق همدلی همراهی و پیوند آگاهانه و سازمان یافته کلیه نیروهای آگاه گر سوسیالیستی و پیشتازان کارگری بر اساس خواسته های پایه کارگران در حد برقراری حاکمیت شورایی ودمکراتیک کارگران و در حد تشکل، تجمع، اعتراض، آزادی بیان و مطبوعات و برچیده شدن حراست و بسیج کارخانجات و همچنین تدوین قانون کار مترقی دمکراتیک، امنیت شغلی و غیره بر اساس ایجاد حزب سیاسی و اتحادیه سراسری به عنوان مهمترین تشکل طبقاتی کارگران برای سازمان دهی مبارزاتشان می باشد.
فقط در چنین صورتی است که رزمنده ترین، جسورترین و آگاه ترین مبارزین کارگری به عنوان ستاد فرماندهی ارتش ۵۰ میلیون نفری خانواده های کارگری برای سازماندهی کلیه اشکال مبارزاتی طبقاتی خودشان در جهت رهایی، اعتصاب سیاسی و حاکمیت مستقیم شورایی در یکجا گرد می آیند و از پراکندگی و تشدد نجات میابند.

پیش به سوی ایجاد اتحادیه ها وحزب سراسری
زنده باد جنبش توفنده کارگری

بهنام ابراهیم زاده، شاهرخ زمانی، محمد جراحی
۱۳۹۲/۱۱/۲۲

۱ نظر: