اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگریِ سنندج
کارگران، زحمتکشان، همرزمان گرامی!
همان گونه که می دانید به دنبال یورش سازماندهی شده ی عوامل سرمایه به بند 350 زندان اوین و ضرب وشتم وحشیانه ی زندانیان سیاسیِ محبوسِ در آن، که در راستای اِعمال سیاست های ضدِ انسانی و سراپا گندیده ی نظام سرمایه داری صورت گرفت بسیاری از زندانیان بی دفاع و آسیب دیده به سلول های انفرادی منتقل گشته و از بدیهی ترین و ابتدایی ترین حقوق حقه ی زندانیان سیاسی محروم گشتند. در این میان کارگر مبارز و خستگی ناپذیر رضا شهابی بیش از دیگران مورد قهر و کینه ی حامیان سرمایه قرار گرفته، و در ادامه ی همان سیاست های ضد انسانی در تاریخ 11/3/93 به زندان رجائی شهر کرج تبعید گردید. در پی این تبعید غیر قانونی، کارگر زندانی رضا شهابی بلافاصله در یک حرکت اعتراضی به طرح مطالبات برحق و قانونیِ خود پرداخته و اعلام اعتصاب غذای نامحدود نمود؛ تا با این حرکت اعتراضی مخالفت خود را با تمامیِ سیاست های ضد انسانی و ضد کارگری موجود اعلام نماید.
هم اکنون ما در شرایطی اعتراضِ خود را نسبت به اِعمال سیاست های کارگر ستیزانه ی سرمایه سالاران ابراز و اعلام می داریم که رضا شهابی وارد چهل و دومین روز اعتصاب غذای خود شده و بیش از 15 کیلوگرم از وزن خود را از دست داده است. وی در طول این مدت چندین بار بیهوش و به بهداری زندان انتقال یافته است؛ اما باز هم کارگزاران و مسئولان زندان نه تنها کوچک ترین توجهی به وضعیت بسیار وخیم وی نکرده اند، بلکه وی را مورد تهدید نیز قرار داده اند و اقدامات خود را منوط به پایان بخشیدن اعتصاب غذای وی نموده اند؛ که این رویه ی غیر مسئولانه خطر را بیش از پیش متوجه جانِ عزیزِ رضا شهابی نموده است.
اکنون سؤال اصلی ما رو به افکار عمومی و وجدان های بیدار جهان این است که: آیا جای انسان های شرافتمند و خوش نامی همچون رضا شهابی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده، رسول بداغی، محمد مولانائی، واحد سیده، یوسف آبخرابات، افشین ندیمی و ده ها فعال کارگری دیگر که در انتظار اجرای احکام خود می باشند و تنها به جرم دفاع از حقوق خود و دیگر کارگران و هم طبقه ای هایشان جهت ایجاد زندگی ئی در خور شأن انسان امروزی می باشد زندان است؟ به راستی چرا باید اینان سال های عمر گرانمایه ی خود را در پشت میله های زندان سپری نمایند؟
به باور ما کارگران، اگر قرار است کسی به زندان افکنده شود، این باعث و بانیان وضع موجود هستند که باید زندانی شوند؛ آنانی که هستی و بقای کارگران و زحمتکشان را قربانی سودپرستی نظم سرمایه می نمایند، نه کسانی همچون رضا شهابی و دیگر فعالین کارگری که تنها تلاششان کمک به ارتقای سطح آسایش و رفاه کارگران و از میان بردن استثمار و نابرابریِ در جامعه است.
***
همزنجیریان!
بی تردید، این خصلتِ نظام سرمایه داری در سرکوبِ طبقه ی کارگر و پیشروانش را تنها در یک مبارزه ی پیگیر و متحدانه می توان به شکست انجامید، همچنان که بارها حامیان سرمایه را وادار به عقب نشینی کرده ایم. برای نمونه در همین اواخر با مقاومت و رزمنده گی شاهرخ زمانی جهت دستیابی به خواسته هایش، و پشتیبانی گسترده ی کارگران و تشکل های مستقل کارگری و نهادهای مدافع حقوق کارگر ثابت نمودیم که نمی توان با سرکوب و فشار صدای حق طلبانه و برابری طلبانه ی کارگران را خاموش نمود.
لذا ما اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری به همراه جمع کثیری از کارگران و فعالین کارگری شهر سنندج، تحمیل این همه فشار و سرکوب بر کارگران زندانی و زندانیان سیاسی را به شدت محکوم نموده، و خواهان رسیدگی به خواسته های رضا شهابی و دیگر کارگران زندانی می باشیم، و اعلام می داریم هر گونه آسیب جسمانی ئی که در نتیجه ی این اعتصاب غذا سلامتی رضا شهابی را به خطر بیاندازد، مسئولیتش را مستقیماً متوجه مقامات قضائی و امنیتی می دانیم، و در پایان خواهان آزادی بی قید و شرط تمامی کارگران پیشرو و فعالین کارگری و زندانیان سیاسی از جمله رضا شهابی از زندان می باشیم.
اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگریِ سنندج 93/4/20
رضا شهابی آزاد باید گردد! (بیانیه قرائت شده در گل گشت حمایت از رضا شهابی)
postdateiconجمعه ۲۰ تیر ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۴۶ | چاپ | نامه الکترونیک
کارگران، زحمتکشان، همرزمان گرامی!
همان گونه که می دانید به دنبال یورش سازماندهی شده ی عوامل سرمایه به بند 350 زندان اوین و ضرب وشتم وحشیانه ی زندانیان سیاسیِ محبوسِ در آن، که در راستای اِعمال سیاست های ضدِ انسانی و سراپا گندیده ی نظام سرمایه داری صورت گرفت بسیاری از زندانیان بی دفاع و آسیب دیده به سلول های انفرادی منتقل گشته و از بدیهی ترین و ابتدایی ترین حقوق حقه ی زندانیان سیاسی محروم گشتند. در این میان کارگر مبارز و خستگی ناپذیر رضا شهابی بیش از دیگران مورد قهر و کینه ی حامیان سرمایه قرار گرفته، و در ادامه ی همان سیاست های ضد انسانی در تاریخ 11/3/93 به زندان رجائی شهر کرج تبعید گردید. در پی این تبعید غیر قانونی، کارگر زندانی رضا شهابی بلافاصله در یک حرکت اعتراضی به طرح مطالبات برحق و قانونیِ خود پرداخته و اعلام اعتصاب غذای نامحدود نمود؛ تا با این حرکت اعتراضی مخالفت خود را با تمامیِ سیاست های ضد انسانی و ضد کارگری موجود اعلام نماید.
هم اکنون ما در شرایطی اعتراضِ خود را نسبت به اِعمال سیاست های کارگر ستیزانه ی سرمایه سالاران ابراز و اعلام می داریم که رضا شهابی وارد چهل و دومین روز اعتصاب غذای خود شده و بیش از 15 کیلوگرم از وزن خود را از دست داده است. وی در طول این مدت چندین بار بیهوش و به بهداری زندان انتقال یافته است؛ اما باز هم کارگزاران و مسئولان زندان نه تنها کوچک ترین توجهی به وضعیت بسیار وخیم وی نکرده اند، بلکه وی را مورد تهدید نیز قرار داده اند و اقدامات خود را منوط به پایان بخشیدن اعتصاب غذای وی نموده اند؛ که این رویه ی غیر مسئولانه خطر را بیش از پیش متوجه جانِ عزیزِ رضا شهابی نموده است.
اکنون سؤال اصلی ما رو به افکار عمومی و وجدان های بیدار جهان این است که: آیا جای انسان های شرافتمند و خوش نامی همچون رضا شهابی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده، رسول بداغی، محمد مولانائی، واحد سیده، یوسف آبخرابات، افشین ندیمی و ده ها فعال کارگری دیگر که در انتظار اجرای احکام خود می باشند و تنها به جرم دفاع از حقوق خود و دیگر کارگران و هم طبقه ای هایشان جهت ایجاد زندگی ئی در خور شأن انسان امروزی می باشد زندان است؟ به راستی چرا باید اینان سال های عمر گرانمایه ی خود را در پشت میله های زندان سپری نمایند؟
به باور ما کارگران، اگر قرار است کسی به زندان افکنده شود، این باعث و بانیان وضع موجود هستند که باید زندانی شوند؛ آنانی که هستی و بقای کارگران و زحمتکشان را قربانی سودپرستی نظم سرمایه می نمایند، نه کسانی همچون رضا شهابی و دیگر فعالین کارگری که تنها تلاششان کمک به ارتقای سطح آسایش و رفاه کارگران و از میان بردن استثمار و نابرابریِ در جامعه است.
***
همزنجیریان!
بی تردید، این خصلتِ نظام سرمایه داری در سرکوبِ طبقه ی کارگر و پیشروانش را تنها در یک مبارزه ی پیگیر و متحدانه می توان به شکست انجامید، همچنان که بارها حامیان سرمایه را وادار به عقب نشینی کرده ایم. برای نمونه در همین اواخر با مقاومت و رزمنده گی شاهرخ زمانی جهت دستیابی به خواسته هایش، و پشتیبانی گسترده ی کارگران و تشکل های مستقل کارگری و نهادهای مدافع حقوق کارگر ثابت نمودیم که نمی توان با سرکوب و فشار صدای حق طلبانه و برابری طلبانه ی کارگران را خاموش نمود.
لذا ما اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری به همراه جمع کثیری از کارگران و فعالین کارگری شهر سنندج، تحمیل این همه فشار و سرکوب بر کارگران زندانی و زندانیان سیاسی را به شدت محکوم نموده، و خواهان رسیدگی به خواسته های رضا شهابی و دیگر کارگران زندانی می باشیم، و اعلام می داریم هر گونه آسیب جسمانی ئی که در نتیجه ی این اعتصاب غذا سلامتی رضا شهابی را به خطر بیاندازد، مسئولیتش را مستقیماً متوجه مقامات قضائی و امنیتی می دانیم، و در پایان خواهان آزادی بی قید و شرط تمامی کارگران پیشرو و فعالین کارگری و زندانیان سیاسی از جمله رضا شهابی از زندان می باشیم.
اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگریِ سنندج 93/4/20
کارگران، زحمتکشان، همرزمان گرامی!
همان گونه که می دانید به دنبال یورش سازماندهی شده ی عوامل سرمایه به بند 350 زندان اوین و ضرب وشتم وحشیانه ی زندانیان سیاسیِ محبوسِ در آن، که در راستای اِعمال سیاست های ضدِ انسانی و سراپا گندیده ی نظام سرمایه داری صورت گرفت بسیاری از زندانیان بی دفاع و آسیب دیده به سلول های انفرادی منتقل گشته و از بدیهی ترین و ابتدایی ترین حقوق حقه ی زندانیان سیاسی محروم گشتند. در این میان کارگر مبارز و خستگی ناپذیر رضا شهابی بیش از دیگران مورد قهر و کینه ی حامیان سرمایه قرار گرفته، و در ادامه ی همان سیاست های ضد انسانی در تاریخ 11/3/93 به زندان رجائی شهر کرج تبعید گردید. در پی این تبعید غیر قانونی، کارگر زندانی رضا شهابی بلافاصله در یک حرکت اعتراضی به طرح مطالبات برحق و قانونیِ خود پرداخته و اعلام اعتصاب غذای نامحدود نمود؛ تا با این حرکت اعتراضی مخالفت خود را با تمامیِ سیاست های ضد انسانی و ضد کارگری موجود اعلام نماید.
هم اکنون ما در شرایطی اعتراضِ خود را نسبت به اِعمال سیاست های کارگر ستیزانه ی سرمایه سالاران ابراز و اعلام می داریم که رضا شهابی وارد چهل و دومین روز اعتصاب غذای خود شده و بیش از 15 کیلوگرم از وزن خود را از دست داده است. وی در طول این مدت چندین بار بیهوش و به بهداری زندان انتقال یافته است؛ اما باز هم کارگزاران و مسئولان زندان نه تنها کوچک ترین توجهی به وضعیت بسیار وخیم وی نکرده اند، بلکه وی را مورد تهدید نیز قرار داده اند و اقدامات خود را منوط به پایان بخشیدن اعتصاب غذای وی نموده اند؛ که این رویه ی غیر مسئولانه خطر را بیش از پیش متوجه جانِ عزیزِ رضا شهابی نموده است.
اکنون سؤال اصلی ما رو به افکار عمومی و وجدان های بیدار جهان این است که: آیا جای انسان های شرافتمند و خوش نامی همچون رضا شهابی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده، رسول بداغی، محمد مولانائی، واحد سیده، یوسف آبخرابات، افشین ندیمی و ده ها فعال کارگری دیگر که در انتظار اجرای احکام خود می باشند و تنها به جرم دفاع از حقوق خود و دیگر کارگران و هم طبقه ای هایشان جهت ایجاد زندگی ئی در خور شأن انسان امروزی می باشد زندان است؟ به راستی چرا باید اینان سال های عمر گرانمایه ی خود را در پشت میله های زندان سپری نمایند؟
به باور ما کارگران، اگر قرار است کسی به زندان افکنده شود، این باعث و بانیان وضع موجود هستند که باید زندانی شوند؛ آنانی که هستی و بقای کارگران و زحمتکشان را قربانی سودپرستی نظم سرمایه می نمایند، نه کسانی همچون رضا شهابی و دیگر فعالین کارگری که تنها تلاششان کمک به ارتقای سطح آسایش و رفاه کارگران و از میان بردن استثمار و نابرابریِ در جامعه است.
***
همزنجیریان!
بی تردید، این خصلتِ نظام سرمایه داری در سرکوبِ طبقه ی کارگر و پیشروانش را تنها در یک مبارزه ی پیگیر و متحدانه می توان به شکست انجامید، همچنان که بارها حامیان سرمایه را وادار به عقب نشینی کرده ایم. برای نمونه در همین اواخر با مقاومت و رزمنده گی شاهرخ زمانی جهت دستیابی به خواسته هایش، و پشتیبانی گسترده ی کارگران و تشکل های مستقل کارگری و نهادهای مدافع حقوق کارگر ثابت نمودیم که نمی توان با سرکوب و فشار صدای حق طلبانه و برابری طلبانه ی کارگران را خاموش نمود.
لذا ما اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری به همراه جمع کثیری از کارگران و فعالین کارگری شهر سنندج، تحمیل این همه فشار و سرکوب بر کارگران زندانی و زندانیان سیاسی را به شدت محکوم نموده، و خواهان رسیدگی به خواسته های رضا شهابی و دیگر کارگران زندانی می باشیم، و اعلام می داریم هر گونه آسیب جسمانی ئی که در نتیجه ی این اعتصاب غذا سلامتی رضا شهابی را به خطر بیاندازد، مسئولیتش را مستقیماً متوجه مقامات قضائی و امنیتی می دانیم، و در پایان خواهان آزادی بی قید و شرط تمامی کارگران پیشرو و فعالین کارگری و زندانیان سیاسی از جمله رضا شهابی از زندان می باشیم.
اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگریِ سنندج 93/4/20
رضا شهابی آزاد باید گردد! (بیانیه قرائت شده در گل گشت حمایت از رضا شهابی)
postdateiconجمعه ۲۰ تیر ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۴۶ | چاپ | نامه الکترونیک
کارگران، زحمتکشان، همرزمان گرامی!
همان گونه که می دانید به دنبال یورش سازماندهی شده ی عوامل سرمایه به بند 350 زندان اوین و ضرب وشتم وحشیانه ی زندانیان سیاسیِ محبوسِ در آن، که در راستای اِعمال سیاست های ضدِ انسانی و سراپا گندیده ی نظام سرمایه داری صورت گرفت بسیاری از زندانیان بی دفاع و آسیب دیده به سلول های انفرادی منتقل گشته و از بدیهی ترین و ابتدایی ترین حقوق حقه ی زندانیان سیاسی محروم گشتند. در این میان کارگر مبارز و خستگی ناپذیر رضا شهابی بیش از دیگران مورد قهر و کینه ی حامیان سرمایه قرار گرفته، و در ادامه ی همان سیاست های ضد انسانی در تاریخ 11/3/93 به زندان رجائی شهر کرج تبعید گردید. در پی این تبعید غیر قانونی، کارگر زندانی رضا شهابی بلافاصله در یک حرکت اعتراضی به طرح مطالبات برحق و قانونیِ خود پرداخته و اعلام اعتصاب غذای نامحدود نمود؛ تا با این حرکت اعتراضی مخالفت خود را با تمامیِ سیاست های ضد انسانی و ضد کارگری موجود اعلام نماید.
هم اکنون ما در شرایطی اعتراضِ خود را نسبت به اِعمال سیاست های کارگر ستیزانه ی سرمایه سالاران ابراز و اعلام می داریم که رضا شهابی وارد چهل و دومین روز اعتصاب غذای خود شده و بیش از 15 کیلوگرم از وزن خود را از دست داده است. وی در طول این مدت چندین بار بیهوش و به بهداری زندان انتقال یافته است؛ اما باز هم کارگزاران و مسئولان زندان نه تنها کوچک ترین توجهی به وضعیت بسیار وخیم وی نکرده اند، بلکه وی را مورد تهدید نیز قرار داده اند و اقدامات خود را منوط به پایان بخشیدن اعتصاب غذای وی نموده اند؛ که این رویه ی غیر مسئولانه خطر را بیش از پیش متوجه جانِ عزیزِ رضا شهابی نموده است.
اکنون سؤال اصلی ما رو به افکار عمومی و وجدان های بیدار جهان این است که: آیا جای انسان های شرافتمند و خوش نامی همچون رضا شهابی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، بهنام ابراهیم زاده، رسول بداغی، محمد مولانائی، واحد سیده، یوسف آبخرابات، افشین ندیمی و ده ها فعال کارگری دیگر که در انتظار اجرای احکام خود می باشند و تنها به جرم دفاع از حقوق خود و دیگر کارگران و هم طبقه ای هایشان جهت ایجاد زندگی ئی در خور شأن انسان امروزی می باشد زندان است؟ به راستی چرا باید اینان سال های عمر گرانمایه ی خود را در پشت میله های زندان سپری نمایند؟
به باور ما کارگران، اگر قرار است کسی به زندان افکنده شود، این باعث و بانیان وضع موجود هستند که باید زندانی شوند؛ آنانی که هستی و بقای کارگران و زحمتکشان را قربانی سودپرستی نظم سرمایه می نمایند، نه کسانی همچون رضا شهابی و دیگر فعالین کارگری که تنها تلاششان کمک به ارتقای سطح آسایش و رفاه کارگران و از میان بردن استثمار و نابرابریِ در جامعه است.
***
همزنجیریان!
بی تردید، این خصلتِ نظام سرمایه داری در سرکوبِ طبقه ی کارگر و پیشروانش را تنها در یک مبارزه ی پیگیر و متحدانه می توان به شکست انجامید، همچنان که بارها حامیان سرمایه را وادار به عقب نشینی کرده ایم. برای نمونه در همین اواخر با مقاومت و رزمنده گی شاهرخ زمانی جهت دستیابی به خواسته هایش، و پشتیبانی گسترده ی کارگران و تشکل های مستقل کارگری و نهادهای مدافع حقوق کارگر ثابت نمودیم که نمی توان با سرکوب و فشار صدای حق طلبانه و برابری طلبانه ی کارگران را خاموش نمود.
لذا ما اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری به همراه جمع کثیری از کارگران و فعالین کارگری شهر سنندج، تحمیل این همه فشار و سرکوب بر کارگران زندانی و زندانیان سیاسی را به شدت محکوم نموده، و خواهان رسیدگی به خواسته های رضا شهابی و دیگر کارگران زندانی می باشیم، و اعلام می داریم هر گونه آسیب جسمانی ئی که در نتیجه ی این اعتصاب غذا سلامتی رضا شهابی را به خطر بیاندازد، مسئولیتش را مستقیماً متوجه مقامات قضائی و امنیتی می دانیم، و در پایان خواهان آزادی بی قید و شرط تمامی کارگران پیشرو و فعالین کارگری و زندانیان سیاسی از جمله رضا شهابی از زندان می باشیم.
اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگریِ سنندج 93/4/20
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر