۱۳۹۳ مهر ۱۴, دوشنبه

نامه شاهرخ زمانی‌ و بهنام ابراهیم زاده به تشکلات مستقل کارگری در ایران

تشکلات مستقل کارگری و فعالین متشکل در این تشکل‌ها ، ما چند روز پیش  طی‌ نامه‌ای خطاب به کارگران ایران با این  عنوان ، چاره ما کارگران در برابر اخراج‌ها ، بیکاری ، فقر و مقابله با یورش سرمایه داری وحدت و تشکیلات است به اهمیت تشکل و اتحاد کارگران به عنوان تنها راه نجات  طبقه کارگر از استثمار پرداختیم

اما در این نامه همانگونه که در شروع نامه اشاره شد  روی سخن ما با شما فعالین کارگری متشکل در تشکلات مستقل کارگری در ایران است ، همانگونه که در اخبار و گزارشات مختلف میبینیم و می‌شنویم اعتصابات و اعتراضات کارگری در چندین ماه اخیر روش بی‌ سابقه‌ای داشته است ، اعتصاب کارگران معدن سنگ آهن بافق ، اعتصاب کارگران کارخانه‌‌ واگن پارس ، اعتصاب کارگران کارخانه‌‌ کاشی گیلانا ، اعتصاب کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه و چندین و چند اعتصاب و اعتراض کارگری دیگر.

با نگاهی‌ عمیق به این اعتصابات و اعتراضات کارگری در چند ماه اخیر بیش از گذشته بحث اتحاد میان تشکلات مستقل کارگری ذهن ما را به خود درگیر کرده است چرا که اکثر این اعتراضات و اعتصابات کارگری به طور خود جوش بوده و جای خالی‌ تشکلات مستقل کارگری برای سازماندهی هر چه بیشتر این اعتراضات به چشم می‌خورد ، بدون شک این اعتراضات و اعتصابات کارگری روند رو به رشد خود را حفظ خواهند کرد و ما شاهد اعتراضات و اعتصابات بیشتری هم خواهیم بود ، اما این به خودی خود کافی‌ نیست و به باور ما تشکلات مستقل کارگری در ایران که سابقه اتحاد عمل‌هایی‌ را در گذشته نزدیک با هم داشتند باید همچون گذشته با تمام اختلاف نظر‌هایی‌ که دارند به عنوان تشکلاتی که فعالین کارگری با تجربه را در خود متشکل دارند به فکر نزدیکی‌ بیشتر و اتحاد عمل باشند تا در این شرایط به عنوان سازمانده نقش بزرگی‌ را ایفا کنند.

در شرایط کنونی‌ که جای تشکل سراسری کارگران و یا حزب سیاسی طبقه کارگر خالیست این تشکلات مستقل کارگری هستند که باید این وظیفه خطیر را به عهده گیرند و بتوانند در این شرایط به عنوان تشکل‌هایی‌ تاثیر گذار تجربیات گذشته را در اختیار کارگران قرار داده  و آنها را در امر سازماندهی و تشکل و اتحاد یاری رسانند زیرا خود کارگران هم با گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگری نشان دادند که با اتکا‌ به نیروی متشکل و متحد خودشان میتوانند راه پایان دادن به این فقر و فلاکت اقتصادی را هموار کنند.

ما به عنوان دو فعال کارگری زندانی که خود هم عضو تشکل مستقل کارگری بودیم و هستیم امیدواریم با آغاز این بحث بتوانیم حرف‌ها و بحث‌های فعالین کارگری متشل در تشکلات مستقل کارگری را بشنویم و همگی‌ در راستای اتحاد واقعی‌ تلاش کنیم و بتوانیم موانع پیش رو را از سر راه برداریم چرا که  وحدت و تشکیلات  تنها راه نجات است.

زنده باد اتحاد و همبستگی‌ طبقه کارگر

شاهرخ زمانی‌ و بهنام ابراهیم زاده از اعضای کمیته پیگیری  ایجاد تشکل‌های کارگری

زندان رجایی شهر
مهر ماه ۱۳۹۳ 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر