آخرین گزارش احمد شهید، گزارش‌گر ویژه‌ی سازمان ملل در امور حقوق بشر
در ایران چندی پیش منتشر شد.
در این گزارش ۳۶ صفحه‌ای از جمله در بخشی تحت عنوان «حق اشتغال» به
وضعیت طبقه‌ی کارگر در ایران پرداخته شده است.
این قسمت از گزارش شامل وضعیت فعالین کارگری زندانی، عدم تناسب حداقل
دستمزدها با تورم موجود در ایران، امنیت فضای کار و بالا بودن تلفات کارگرانی که
بر اثر نامن بودن محیط کاری‌شان جان می‌بازند، مشارکت زنان در محیط‌های کار و عدم
دستمزد برابر برای زنان و مردان، گزینش افراد برای کار بر اساس مذهب و عقایدشان و
نیز حق عضویت در اتحادیه‌های کارگری اشاراتی شده است.
در اولین قسمت از این بخش با اشاره وجود دست‌کم ۲۷ فعال کارگری مبحوس
در زندان‌های رژیم جمهوری اسلامی، مختصری از وضعیت شاهرخ زمانی و اعتصاب غذای او
در سال گذشته در اعتراض به انتقال به زندان قزلحصار کرج شرح داده شده است.
آقای شهید در این گزارش از جمله نوشته است: «مقاماﺕ حداقل ٢۷
فعال حقوق کارگری رﺍ ﺯندﺍﻥ کرﺩه اند٬ کﻪ چند نفر ﺍز آناﻥ٬ از جمله آقاﻳاﻥ شاﻫرﺥ ﺯمانی٬ ﺭضا شهابی٬ محمد جرﺍحی٬ حسن ﻁفاﺡ٬
ﺭسوﻝ بدﺍغی٬ کرﻳم معرﻭﻑ عزﻳز٬ ﺍرﮊنگ ﺩﺍوﻭﺩﯼ و ماشاءلله حائرﯼ ﻁبق گزﺍﺭشاﺕ به رسیدگی فوﺭﯼ پزشکی نیاﺯ
دﺍﺭند.
وی در ادامه و در شرح وضعیت شاهرخ زمانی نیز افزوده است: «ﺁقای ﺯمانی که
ﻳک فعاﻝ سندﻳکایی ﻭ عضو کمیتۀ پیگیرﯼ ﺍﻳجاﺩ تشکل ﻫاﯼ کاﺭگرﯼ ﻭ ﻳکی ﺍﺯ بنیانگذﺍرﺍﻥ ﺍتحاﺩﯾۀ کاﺭگراﻥ نقاش ﻭ تزیینات ساختماﻥ ﺍست٬ ﺩر ﮊﻭئن ۲۰۱۱ دﺩستگیر شد. ﺍﻭ به ﻳاﺯدﻩ ساﻝ ﺯندﺍن به ﺍتهاﻡ "ﺍقدﺍﻡ علیه ﺍمنیت ملی
ﺍﺯ ﻁرﻳق تاسیس ﻭ ﯾا عضوﻳت ﺩﺭ گرﻭههاﯼ مخالف نظام" ﻭ "تبلیغ علیه نظاﻡ" محکوﻡ شد ﻭ دﺭ نوﺍمبر ۲۰۱۱
، ﯾک داﺩگاﻩ تجدﻳد نظر حکم ﻭﯼ ﺭﺍ تاﯿﻴد کرﺩ. گزﺍﺭﺵ شده است که ﺁقاﯼ ﺯمانی به عنوﺍﻥ تنبیه برﺍﯼ فعالیتهاﯼ کاﺭگرﯼ خوﺩ ﺩﺭ تاﺭیخ ١۱
ماﺭﺱ ۲۰۱۴
به ﺯندﺍن قزلحصاﺭ منتقل شد. ﺁقاﯼ زمانی سپس برﺍﯼ ﺍعترﺍض به شرﺍﻳط ﺯندﺍﻥ ﻭ بدﺭفتاﺭﯼ با زندﺍنیان
به اعتصاﺏ غذﺍ ﺩست ﺯﺩ ﻭ خوﺍستاﺭ ﺍنتقاﻝ به ﺯندﺍﻥ ﺭجایی شهر شد.»
بدیهی است که این گزارش به تمام واقعیات موجود در زندان‌های جمهوری
اسلامی نمی‌تواند بپردازد و تنها گوشه‌ای از آن‌چه بر زندانیان سیاسی روا داشته می‌شود
مورد اشاره‌ی چنین گزارش‌هایی قرار می‌گیرد. اما فعالین کارگری با استناد به همین
گزارش می‌توانند مبارزه‌ی قاطعی را برای نجان جان فعالین کارگری دربند در زندان‌های
جمهوری اسلامی سازمان دهند.
این وظیفه‌ی ماست که با استفاده از فرصتی که چنین گزارش‌هایی در
اختیارمان قرار می‌دهند دست به افشاگری گسترده در رابطه با وضعیت فعالین کارگری
زندانی زده و خواستار آزادی فوری و بی‌قید شرط آنان شویم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر